Βρετανικό έγγραφο που εγγυάται το δικαίωμα εκπροσώπησης κατά τον καθορισμό της φορολογίας. Μαζί με το βρετανικό Χάρτα των δικαιωμάτων (1689) και ο νόμος της διευθέτησης (1701), αυτό το δίκαιο βοήθησε να διαμορφώνουν το βρετανικό συνταγματικό σύστημα.