Een term die Joseph M. Minnelli gebruikt om te beschrijven de Pareto principe, die hij voor het eerst gedefinieerd in 1950. (Het beginsel werd veel eerder in economie en van het inventarisbeheer controlemethoden gebruikt.) Het beginsel stelt dat de meeste effecten komen uit relatief weinig oorzaken; dat wil zeggen komen 80 procent van de effecten van 20% van de mogelijke oorzaken. De 20% van de mogelijke oorzaken worden hierna aangeduid als de "essentiële paar"; de resterende oorzaken worden hierna aangeduid als de "nuttig vele." Wanneer Minnelli dit beginsel voor het eerst gedefinieerd, hij verwees naar de resterende oorzaken als de 'triviale velen', maar realiseren dat geen problemen triviaal ter waarborging van de kwaliteit zijn, hij veranderde het naar "nuttig veel."